Katalog zbiorów

Powieść historyczna "Srebrne Orły" wydana została w Jerozolimie w 1944 r., a potem w Polsce, w 1949 r. we Wrocławiu. W 1951 r. znalazła się wśród dzieł objętych całkowitą cenzurą aż do odwilży politycznej w 1956 r. Jest to szósta powieść w dorobku Parnickiego, a zarazem jedna z najpopularniejszych, o czym zdecydował tematyczny związek z dziejami kształtowania się polskiej państwowości i jednocześnie dość tradycyjna, w porównaniu do późniejszych dokonań pisarza, budowa utworu. Gdy Parnicki pisał "Srebrne orły", Polski nie było na mapie. Właśnie wtedy postanowił przyjrzeć się początkom naszego państwa, snując jednocześnie refleksje nad miejscem, w jakim znalazła się wówczas Polska: blisko imperium Ottonów, z własną wyrazistą tożsamością. Kształtujące się królestwo Chrobrego jest dla cesarza pożądanym partnerem politycznym. Wyrazem zabiegów Ottona są właśnie srebrne orły, symbol godności patrycjuszy rzymskich. Przed czytelnikiem roztacza się oszałamiająca wizja historyczna. Jej puentą z pewnością może być dewiza pisarska Teodora Parnickiego: "Mogło było być tak właśnie". Powieść jest cały czas uznawana przez krytykę za najwybitniejsze osiągnięcie wśród utworów podejmujących temat początków polskiej państwowości.

Powieściowy debiut Teodora Parnickiego z 1929 roku wraca do czytelników po ponad osiemdziesięciu pięciu latach zapomnienia!
Powieść przenosi czytelników w egzotyczny świat odległej Mandżurii i Dalekiego Wschodu. Stolica Mandżurii, Harbin, w latach dwudziestych zyskała miano "Paryża Dalekiego Wschodu". Właśnie w Harbinie rozpoczyna się historia opowiedziana na kartach Trzech minut po trzeciej, powieści, której narracja jest kreślona przez Parnickiego w zgodzie ze wszystkimi regułami literatury popularnej.
Osią fabularną tej sensacyjnej powieści, której akcja zaczyna się w mroźny zimowy wieczór w połowie lutego 1927 roku, jest walka o odzyskanie japońskich dokumentów, które przypadkowo dostały się w ręce sowieckiego wywiadu, a których dotarcie do Moskwy naraziłoby japońskie interesy związane z Koleją Wschodniochińską. Dwaj bohaterowie, byli oficerowie carskiej armii, wiodący niepewną egzystencję białych emigrantów w Harbinie, zostają przypadkowo wplątani w skomplikowane działania wywiadu japońskiego i podejmują często nierówną walkę z agentami Kominternu.
Tajny japoński "trybunał siedemnastu" zawiesza wykonanie wyroku śmierci na bohaterach, umożliwia im poszukiwania dokumentów; ich odzyskanie pozwoli im na uniknięcie kary śmierci.
Opowieść o ich "wielkiej przygodzie" pełna jest pościgów samochodowych, podróży koleją, epizodów walk, wątków romansowych (trzech pomniejszych, jednego całkiem poważnego), sobowtórów, tajnych - czasem podwójnych - agentek i agentów, ideowych, lecz przegranych komunistów, oraz pracujących dla nowego systemu sowieckiego karierowiczów.
Historia walki o odzyskanie dokumentów pozwala Parnickiemu ukazać szeroką panoramę Dalekiego Wschodu w roku 1927. Dzięki tej pierwszej powieści Teodora Parnickiego możemy lepiej zrozumieć świat wrażliwości młodego pisarza, który miał stać się jednym z najważniejszych twórców powieści historycznych w XX wieku.