Zbigniew Cybulski Edward Stachura Wiesław Dymny Teresa Tuszyńska Ich świetnie zapowiadające się kariery zniszczyło burzliwe życie prywatne, alkohol i często tragiczna, przedwczesna śmierć.
Sławomir Koper opowiada o niespełnionych nadziejach i ogromnych talentach, którym nigdy nie było dane się rozwinąć.
UWAGI:
Bibliogr. s. 299-304.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wciąż nieopisany fenomen całego pokolenia. Poeta, prozaik, autor piosenek, tłumacz, włóczęga. Kim był? Pięć lat pracy, które poświęcił Jakub Beczek na rozmowy o Stedzie, pozwoliły oddzielić prawdę o życiu Stachury od potęgi jego mitu. To w zasadzie zupełnie nowa opowieść o tym człowieku. Czytelnik otrzymuje sugestywne tropy, ale ostatecznie sam musi zbudować swój osobisty portret Edwarda Stachury.
Ponad 30 wspomnień o Stachurze - wyłącznie nowe teksty. Aktor grający w filmowej adaptacji Siekierezady, tłumaczka tekstów Steda na hiszpański, ale też nauczycielka z prowincji czy maszynista pociągu, który potrącił Stachurę w Bednarach. Ludzie znani i nieznani, przyjaciele i osoby mniej życzliwe, kumple od biesiad i długich wędrówek. Teksty współczesne, ale wydobywające specyficzną atmosferę tamtych lat.
Zamieszczone w książce wspomnienia i relacje zebrał i opracował Jakub Beczek - literaturoznawca, publicysta. Jego teksty ukazywały się m.in. w "Arcanach", "Kwartalniku Artystycznym", "Odrze", "Toposie", "Twórczości". Stały recenzent nowości poetyckich miesięcznika "Nowe Książki". Badacz życia i twórczości Edwarda Stachury.
UWAGI:
Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: wybór i opracowanie Jakub Beczek.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka zawiera spisane i opublikowane zaraz po wojnie relacje autorki z siedmiomiesięcznego pobytu w niemieckim obozie koncentracyjnym dla kobiet w Birkenau w latch 1943-1944. Jest ona nie tylko przejmującym zapisem niewyobrażalnego okrucieństwa, z jakim spotkały się tam więźniarki różnych narodowości, ale i świadectwem postaw usiłujących ocalić resztkę godności w tym nieludzkim miejscu. Ostatnie słowo bowiem nie należy do zła, a cierpienie ma swój sens, jeśli tylko nie będziemy się zamykali w doczesnej perspektywie. "Gdyby przeżycie lagru było ponad siły, toby Bóg tego nie żądał, bo On wie, na ile nas stać... czyli całe zagadnienie sprowadza się do tego, czy się wierzy, czy nie... W lagrze bardziej niż gdziekolwiek winno być: tak-tak; nie-nie. Bo musimy nie tylko to zło przyjąć i znieść, ale je zwalczyć... Jak?... Jeżeli się uda znosić to, co my znosimy, nie czując nienawiści, nie pragnąc osobistej zemsty, to tym samym zwalczamy lagier". Napisanie tej książki dla autorki to kwestia obowiązku, a w zasadzie posłannictwa. "Bóg na to pozwolił niektórym ludziom oglądać piekło na ziemi i wrócić, by dali świadectwo prawdzie..." Dodatkowym zamysłem Z otchłani, było przedstawieni na progu zkończenia II wojny światowej nowych celów wychowawczych. Na ostatniej stronie Z otchłani (wszystkich wydań) autorka jasno stwierdza "Wychowywać inaczej ludzi! Dotykamy sedna sprawy, celu właściwego tej książki".
UWAGI:
Na stronie przytytułowej : 70 lat Instytutu Wydawniczego Pax 1949-2019. Oznaczenia odpowiedzialności: Zofia Kossak.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Zofia Kossak, primo voto Szczucka, secundo voto Szatkowska, wywodziła się z niezwykłego rodu i właśnie to dziedzictwo zaważyło na jej życiowych wyborach. Wnuczka Juliusza, bratanica Wojciecha, blisko spokrewniona z Magdaleną Samozwaniec i Marią Pawlikowską-Jasnorzewską. Od początku żyła w świecie artystów, malarzy, literatów. Zgodnie z rodzinną tradycją studiowała malarstwo, w końcu jednak została pisarką, której proza historyczna, w tym Błogosławiona wina i Krzyżowcy , czytana jest do dziś. Wspaniałe wychowanie, empatia i głęboka wiara pisarki zaznaczyły się szczególnie podczas okupacji. Zofia Kossak z wielkim oddaniem zaangażowała się w niesienie pomocy Żydom i działalność "Żegoty". Trafiła na Pawiak, a później do Auschwitz, skąd - jak napisała - "wyszła w najgorszej formie fizycznej, ale najlepszej duchowej". Widziała wokół siebie kobiety załamane, zdesperowane i takie, które przy życiu podtrzymywała tylko myśl o zemście. Pokazała im sposoby przetrwania obozu.
UWAGI:
Bibliogr. s. 319-322. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Ks. Józef Tischner w Etyce solidarności pisze, że donos, jako forma zdrady, staje się głównym grzechem przeciwko solidarności sumień. Dlatego każdy konfident popełnia przestępstwo. Życie wśród pisarzy, agentów i intryg to książka dokumentalna. Opowiada o długoletnim inwigilowaniu i prześladowaniu autora przez Służbę Bezpieczeństwa i jej rozliczne siatki agenturalne. Srokowski w 1968 r. wraz z młodzieżą szkolną, której był nauczycielem, wyszedł na ulice Legnicy, by protestować przeciwko komunistycznej indoktrynacji. Od tego czasu zaczęły się prześladowania pisarza. Kolejne dziesięciolecia dramatycznie odcisnęły się na jego psychice i działalności twórczej. Srokowski znakomicie splata wątki politycznych szykan z towarzyskimi intrygami, cenzorskimi blokadami i administacyjnymi ograniczeniami. Dochodzą do tego medialne ataki i środowiskowe układy. Unikalną wartością tego fascynującego dzieła są dzienniki twórcy, zderzające się z dokumentami IPN, przekazami prasowymi i donosami konfidentów. Jedna z najciekawszych i najbardziej wartościowych książek, które dokonują rozliczeń z najnowszą historią Polski. Literatura faktu, a zarazem uniwersalny i błyskotliwy epos o zmaganiach ludzkiego losu z demonami zła.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Stanisław Srokowski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
