Katalog zbiorów

Nikt po niego nie przyszedł.
Przynajmniej nie tej nocy.

Związek Radziecki, rok 1931. Przyszli czerwoni marszałkowie oraz dawni hodowcy koni z carskiej imperialnej Rosji próbują ulepszyć rasę kłusaków orłowskich. Państwo również zajmuje się hodowlą na niespotykaną dotąd skalę. Nowy człowiek powstaje dzięki zastosowaniu innowacyjnych metod: wszechobecnej przemocy i głodu, pokazowych procesów oraz eliminacji wszelkiej maści sabotażystów.

Śledczy Zajcew zostaje skierowany do wyjaśnienia sprawy śmiertelnego wypadku na leningradzkim hipodromie.
Wbrew jego oczekiwaniom śledztwo nie dotyczy jeźdźca, ale legendarnego wierzchowca imieniem Pierniczek. A ponieważ postępowaniem interesują się najwyżsi oficjele w państwie, Zajcew dobrze wie, że na włosku wisi nie tylko jego kariera, lecz także życie. Albo rozwiąże sprawę, albo stratuje go galopujący dziko czerwony jeździec.

Julija Jakowlewa ponownie jak nikt oddaje ducha i koloryt epoki w przededniu wielkiej czystki. Czerwony jeździec to nie tylko kontynuacja kryminalnych przygód Zajcewa, lecz przede wszystkim radziecki krajobraz pełen ponurego absurdu i rewolucyjnej grozy.

Do stadniny koni trafia zootechnik Maciej Sławiński. Jego osoba wzbudza mieszane uczucia wśród miejscowych. Przystojny młody mężczyzna staje się obiektem zainteresowania kobiet, w tym żony dyrektora. Z mężczyznami jest gorzej - niechęcią darzy go jeden z masztalerzy, którego Sławiński ma zastąpić na zagranicznych zawodach konnych, do tego na koniu, którego ów masztalerz wytrenował od małego; inny - kłusownik - przez niego trafia za kratki; dochodzą jeszcze: dyrektor stadniny, który podejrzewa go o romans z żoną oraz gajowy, którego córka zachodzi w ciążę ze Sławińskim i której ten odmawia ślubu. Jak łatwo się domyślić, zootechnik zostaje zastrzelony podczas wyprawy na polowanie na jastrzębie. Potencjalnych sprawców jest wielu, do tego każdy z nich posiada broń, a feralnego popołudnia był samotnie w lesie, zatem nie ma pewnego alibi. Przed miejscową milicją trudne zadanie.